ลักษณะภูมิประเทศ

       ที่เป็นภูเขา หุบเขา และที่ราบ โดยสภาพป่าในพื้นที่เป็นป่าเบญจพรรณ และป่าเต็งรัง ระดับความสูงของภูเขาตั้งแต่ 500-930 เมตรจากระดับน้ำทะเล  

ลักษณะธรณีวิทยาและดิน

       หินที่พบส่วนใหญ่อยู่ตามลำห้วยเป็นหินปูน หินทราย และหินควอตไซด์ สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (พ.ศ. 2538) รายงานไว้ว่าการเปลี่ยนแปลงของพื้นผิวโลกที่ทำให้เกิดภูมิประเทศลักษณะต่างๆ เป็นผลการการผุพังสลายตัวของหินโดยกระบวนการทางกายภาพและเคมี อันเนื่องมาจากสภาพภูมิอากาศ ตลอดจนสาเหตุจากสิ่งมีชีวิตบริเวณนั้น ร่วมกับการกัดกร่อนของตัวการต่างๆ ได้แก่ แม่น้ำ น้ำใต้ดินและลม มวลวัตถุที่เกิดจากการผุพังสลายและการกัดกร่อนจะถูกพัดพาเคลื่อนที่ออกไปจากบริเวณที่สูงหรือภูเขา ไปทับถมที่มีระดับต่ำกว่าทำให้เกิดความแตกต่างของภูมิประเทศบนพื้นผิวโลก ลักษณะภูมิประเทศที่เป็นภูเขา หุบเขา เป็นที่ราบ เกิดจากการที่หินผุพังสลายตัวในลักษณะที่แตกต่างกันและมีสภาพคงทนต่อการกัดกร่อนของตัวการแบบต่างๆ ได้ไม่เท่ากัน ขึ้นอยู่กับคุณสมบัติของหินแต่ละชนิด ที่สำคัญได้แก่คุณสมบัติการยอมให้น้ำซึมผ่าน และคุณสมบัติการละลายของหิน ซึ่งเป็นลักษณะที่สำคัญที่ทำให้เกิดภูมิประเทศที่แตกต่างกัน สำหรับภูมิภาคที่ฝนตกเป็นประจำ หินที่ยอมให้น้ำซึมผ่านได้น้อย น้ำส่วนใหญ่จะไหลบนพื้นผิวทำให้มีการกัดกร่อนเกิดร่องน้ำจำนวนมาก ซึ่งหินเหล่านี้มักมีองค์ประกอบเป็นเม็ดแร่ละเอียด ได้แก่ หินดาน และหินโคลน ส่วนหินที่ยอมให้น้ำซึมผ่านได้มากจะมีการกัดกร่อนน้อย จึงทำให้ยังคงมีสภาพเป็นภูเขาอยู่ได้ ซึ่งหินเหล่านี้มักมีองค์ประกอบเป็นเม็ดแร่หยาบ ได้แก่ หินทรายและหินกรวด