ลักษณะภูมิประเทศ

          พื้นที่ส่วนใหญ่เป็นที่ราบสลับเนินเขาเตี้ยๆ มีความสูงจากระดับทะเลปานกลาง ประมาณ 0 - 20 เมตร ป่าส่วนใหญ่เป็นป่าเต็งรังที่ยังคงความอุดมสมบูรณ์ บางส่วนเป็นป่าเบญจพรรณ พื้นที่โดยรอบเป็นที่นาและเกษตรกรรม การแพร่พันธุ์ของต้นไม้เป็นไปได้ช้าเนื่องจากดินขาดความอุดมสมบูรณ์ ไม่มีแหล่งน้ำธรรมชาติไหลผ่าน ต้องอาศัยน้ำฝนในการหล่อเลี้ยงและเติบโตของพรรณไม้

ลักษณะทางปฐพีวิทยา

           ลักษณะทางธรณี เป็นหินตะกอนและหินแปร โดยตะกอนอยู่ในยุคควอเทอร์นารี (Quaternary ; Q ) มีอายุระหว่าง 1.6 – 0.01 ล้านปี เป็นยุคสุดท้ายในตารางธรณีกาล ยุคควอเทอร์นารีเป็นยุคที่มีการเปลี่ยนแปลงทั้งสภาพภูมิประเทศ ภูมิอากาศ และสิ่งมีชีวิต ธรณีวิทยาของยุคส่วนมากจึงเกี่ยวเนื่องกับตะกอนกึ่ง

แข็งตัวและที่ยังไม่แข็งตัวเป็นหิน โดยหินที่เกิดมาก่อนยุคนี้เป็นต้นกำเนิดและมีการเปลี่ยนแปลงสภาพตามกระบวนการทางธรณีทั้งการผุพัง การสึกกร่อน การพัดพา และการสะสมตัวเกิดเป็นแหล่งสะสมตะกอนทับถมกันเป็นธรณีสัณฐานลักษณะต่างๆ โดยจำแนกหน่วยตะกอนย่อยได้ดังนี้

                   1. ตะกอนน้ำพารูปพัด (Qaf) ส่วนมากเป็นชั้นทรายมากกว่าชั้นกรวด ในชั้นทรายบางชั้นมีชั้นกรวดบางๆ แทรก มีชั้นดินเหนียวและชั้นดินแทรกสลับบ้าง

           ลักษณะดิน อยู่ในกลุ่มชุดดินที่ 44 ชุดดินจันทึก(Cu) ชุดดินด่านขุนทด(Dk) ชุดดินน้ำพอง(Ng) วัตถุต้นกำเนิดดิน เกิดจากตะกอนลำน้ำหรือตะกอนเนื้อหยาบ ปฏิกิริยาดินเป็นกรดเล็กน้อยถึงเป็นกลาง การระบายน้ำดีมากเกินไป มีความอุดมสมบูรณ์ต่ำ ลักษณะสมบัติดิน เป็นกลุ่มชุดดินที่เกิดจากวัตถุต้นกำเนิดพวกตะกอนลำน้ำ หรือเกิดจากการสลายตัวผุพังอยู่กับที่ ของพวกวัสดุเนื้อหยาบ พบบริเวณที่ดอน มีสภาพพื้นที่เป็นลูกคลื่นลอนลาดจนถึงเนินเขา เป็นดินลึก เนื้อดินเป็นพวกดินทราย สีดินเป็นสีเทา หรือสีน้ำตาลอ่อน และในดินล่าง ที่ลึกกว่า 150 เซนติเมตร อาจพบเนื้อดินร่วนปนทรายหรือดินร่วนเหนียวปนทราย บางบริเวณอาจจะพบจุดประสีต่างๆ ในดินชั้นล่าง ปฏิกิริยาดินเป็นกรดปานกลางถึงเป็นกลาง (ph 5.5 – 6.5) ในดินบน และเป็นกรดจัดถึงเป็นกลาง (ph 5.5-7.0) ในดินล่าง