เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง
(Huai Kha Khaeng Wildlife Sanctuary)
![]() |
![]() |
อ้างอิง : หนังสือข้อมูลเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าในประเทศไทย (2560) |
ความเป็นมา
ในช่วงปี 2498 ป้าห้วยขาแข้งบางส่วนมีการให้ส้มปทานการทำไม้แก่บริษัทไม้อัดไทยแต่กรมป่าไม้เห็นว่าพื้นที่ลุ่มน้ำตอนบนของห้วยขาแข้ง และห้วยทับเสลา มีสภาพป่าสมบูรณ์และสัตว์ป่าชุกชุม ประกอบกับเป็นที่อยู่ของสัตว์ป่าที่หายากหลายชนิด เช่นสมเสร็จ เลียงผา เก้งหม้อ ควายป่า ละอง หรือละมั่ง และแมวลายหินอ่อน ควรจะรักษาพื้นที่ไว้เป็นแหล่งอนุรักษ์พันธุ์สัตว์ป่า นอกจากนี้ยังเป็นแหล่งต้นน้ำที่สำคัญของแม่น้ำแม่กลองและแม่น้ำสะแกกรัง ซึ่งมีความสำคัญยิ่งต่อการเกษตรและเศรษฐกิจด้านอื่นด้วย จึงได้ดำเนินการผลักดันจนสามารถประกาศเป็นเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้ง เมื่อปี 2515 >>คลิก<< เนื้อที่ 1,019,379 ไร่ และต่อมาได้มีการประกาศผนวกพื้นที่เพิ่มเติมอีก 2 ครั้ง คือ ในปี 2529 >>คลิก<< จำนวน 589,775 ไร่ และปี 2535 >>คลิก<< ผนวกพื้นที่ตอนเหนือและตะวันออก ซึ่งเป็นแหล่งที่อยู่อาศัยของควายป่า สัตว์ป่าสงวนชนิดหนึ่งของไทย ทำให้ปัจจุบันเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าห้วยขาแข้งมีเนื้อที่ 1,737,587 ไร่
ภูมิประเทศ
เป็นภูเขาสูงทางตอนเหนือของพื้นที่ลาดเทไปทางตอนใต้ มีที่ราบไม่กว้างมาก นักบริเวณริมสองฝั่งลำห้วยขาแข้ง มียอดเขาที่สำคัญ คือยอดเขาปลายห้วยขาแข้ง ความสูง1,678 เมตรจากระดับน้ำทะเลปานกลาง มีลำห้วยที่สำคัญ ได้แก่ ห้วยขาแข้ง มีความยาวประมาณ 20 กิโลมตร ไหลลงสู่แม่น้ำแม่กลอง พื้นที่ทางด้านตะวันตกระบายน้ำลงสู่เขื่อนศรีนครินทร์ ทางด้านตะวันออกระบายน้ำลงแม่น้ำสะแกกรัง
ความหลากชนิดของสัตว์ป่า
ชนิดป่าไม้
ป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ ป่าดิบชื้น ป่าดิบแล้ง ป่าดิบเขา
แผนผังที่ตั้ง